Serge Giotti

Serge Giotti

I.v.m. de fotografie van Serge Giotti ten toongesteld bij Incise van 13/10/07 t/m 30/11/07.

Nicola, (barium, op aluminium gekleefd, 100-134 cm), © Serge Giotti, 2002.

Misschien, hoop ik althans, kan een ieder zich herkennen in het beeld van dit kind. Iedereen zal zich herinneren hoe met fel toegeknepen ogen de tinteling oplaaide uit de donkerte, hoe zo’n blinde afzondering gevolgd werd door een sterrenregen. Er zijn ervaringen in de kindertijd waar men nooit over vertelt of vrij schuchter. Aangename ervaringen waarvan de herinnering lijkt te volstaan om ze niet voort te laten duren. De ogen fel toeknijpen, de vingers hiervoor gebruiken. Zich laten verrassen door bizarre vormen die opkomen en die geen verbeelding zijn, niet uit het onbewuste komen, die voor ons tot leven komen in een verhouding op zich en tot een nieuwe en onthechte wereld. Deze foto doet echter meer dan een herinnering oproepen. Zij roept, dankzij de geschikte kadrering, tevens het verlangen op van een aan zichzelf onttrokken lichaam, uitgestrekt in de roes van bestaan. Zodoende stelt het beeld ons bloot aan de ervaring van een duizeling.
Het fotografisch corpus van Serge Giotti kan dan al verwantschap tonen met het familiealbum, hij zal de valkuilen van een intimistische fotografie, alwaar zelfgenoegzaamheid en narcisme geen uitstaans hebben met alteriteit, weten te mijden. Het beeld van het zich verblindende kind weet een intimiteit te suggereren, die slechts zin krijgt in relatie tot de wereld, de verblinding is slechts een tool om haar beter te omhelzen. Zo neemt deze dialectiek tussen intimiteit en alteriteit een prominente plaats in doorheen het ganse œuvre van de artiest. Als hedendaagse fotografie kan flirten met cinema, ja zelfs met theater, dan lijken de beelden van Serge Giotti zich veeleer te laten inspireren door dans, de wijze waarop zij ons momenten van onevenwicht en ontsnappen laten zien. Nooit zijn de lichamen op zichzelf gefixeerd. Zij geven zich, zij ontsnappen, zij nodigen ons uit tot een zowel singuliere als universele choreografische beweging.

Benoit Dusart, 2007.
Vertaling Bart Geoteyn.

Uitgetrokken beeld van de reeks "Auguri", © Serge Giotti, 2007.

BIO

Geboren op 31 december 1968 te Watermaal-Bosvoorde
Graduaat Fotografie, Hogeschool Beeldende Kunst "Le 75" in 1991
Lesgever bij vzw Contaste van 1998 tot 2003

Expos

2007 : Laureaat Dumeunier Prijs, fotografische portretten, BPS22, Charleroi.
2006 : Laureaat van 15de Nationale Prijs Open Fotografie, Museum van de Fotografie te Charleroi.
1999 : Collectieve expositie "Gazon Gazons" in La Perruquerie, Brussel.
1996 : Laureaat van het « concours de la médiatine » van Sint-Lambrechts-Woluwe : PRIJS "Echo".
1992 : Portugal", in galerie Paul Delvaux, Brussel.
1991 : Concours de la médiatine van Sint-Lambrechts-Woluwe: vermelding

Standpunt van de expositie, © Incise – Papadimitriou, 2007.

Serge Giotti
I.v.m. de fotografie van Serge Giotti ten toongesteld bij Incise van 13/10/07 t/m 30/11/07.

Nicola, (barium, op aluminium gekleefd, 100-134 cm), © Serge Giotti, 2002. Misschien, hoop ik althans, kan een ieder zich herkennen in het beeld van dit kind. Iedereen zal zich herinneren hoe met fel toegeknepen ogen de tinteling oplaaide uit de donkerte, hoe zo’n blinde afzondering gevolgd werd door een sterrenregen. Er zijn ervaringen in de kindertijd waar men nooit over vertelt of vrij schuchter. Aangename ervaringen waarvan de herinnering lijkt te volstaan om ze niet voort te laten duren. De ogen fel toeknijpen, de vingers hiervoor gebruiken. Zich laten verrassen door bizarre vormen die opkomen en die geen verbeelding zijn, niet uit het onbewuste komen, die voor ons tot leven komen in een verhouding op zich en tot een nieuwe en onthechte wereld. Deze foto doet echter meer dan een herinnering oproepen. Zij roept, dankzij de geschikte kadrering, tevens het verlangen op van een aan zichzelf onttrokken lichaam, uitgestrekt in de roes van bestaan. Zodoende stelt het beeld ons bloot aan de ervaring van een duizeling. Het fotografisch corpus van Serge Giotti kan dan al verwantschap tonen met het familiealbum, hij zal de valkuilen van een intimistische fotografie, alwaar zelfgenoegzaamheid en narcisme geen uitstaans hebben met alteriteit, weten te mijden. Het beeld van het zich verblindende kind weet een intimiteit te suggereren, die slechts zin krijgt in relatie tot de wereld, de verblinding is slechts een tool om haar beter te omhelzen. Zo neemt deze dialectiek tussen intimiteit en alteriteit een prominente plaats in doorheen het ganse œuvre van de artiest. Als hedendaagse fotografie kan flirten met cinema, ja zelfs met theater, dan lijken de beelden van Serge Giotti zich veeleer te laten inspireren door dans, de wijze waarop zij ons momenten van onevenwicht en ontsnappen laten zien. Nooit zijn de lichamen op zichzelf gefixeerd. Zij geven zich, zij ontsnappen, zij nodigen ons uit tot een zowel singuliere als universele choreografische beweging. Benoit Dusart, 2007. Vertaling Bart Geoteyn.
Uitgetrokken beeld van de reeks "Auguri", © Serge Giotti, 2007.
BIO Geboren op 31 december 1968 te Watermaal-Bosvoorde Graduaat Fotografie, Hogeschool Beeldende Kunst "Le 75" in 1991 Lesgever bij vzw Contaste van 1998 tot 2003 Expos 2007 : Laureaat Dumeunier Prijs, fotografische portretten, BPS22, Charleroi. 2006 : Laureaat van 15de Nationale Prijs Open Fotografie, Museum van de Fotografie te Charleroi. 1999 : Collectieve expositie "Gazon Gazons" in La Perruquerie, Brussel. 1996 : Laureaat van het « concours de la médiatine » van Sint-Lambrechts-Woluwe : PRIJS "Echo". 1992 : Portugal", in galerie Paul Delvaux, Brussel. 1991 : Concours de la médiatine van Sint-Lambrechts-Woluwe: vermelding
	Standpunt van de expositie, © Incise – Papadimitriou, 2007.